Άρμα Αθηνάς με Κοντάρι

Κωδικός Προϊόντος: 3002

Περιγραφή

Τα άρματα μάχης εφευρέθηκαν γύρω στο 2800 π.Χ. Τα πρώτα σύρονταν από ονάγρους και είχαν χαμηλή ταχύτητα και ευκινησία. Σταδιακά, τα άλογα αντικατέστησαν τους όναγρους και το άρμα απέκτησε την κλασική του μορφή. Αρχικά, τα άρματα σύρονταν από δύο άλογα και έφεραν πλήρωμα δύο ανδρών –ηνίοχος και πολεμιστής. Ο πολεμιστής ήταν, κατά περίπτωση, οπλισμένος με τόξο (Μιτανοί, αργότερα Αιγύπτιοι, Υξώς, πρώιμα ασσυριακά, ινδικά, κινεζικά και βαβυλωνιακά) ή με ακόντιο (σουμεριακά, δυτικής Ευρώπης), ή με δόρυ (Έλληνες, Χετταίοι). Τα ελληνικά άρματα μάχης ήταν δίτροχα, ελαφρά, μα στιβαρής κατασκευής και σύρονταν συνήθως από δύο ίππους, καμιά φορά και από τρεις. Σε κάθε άρμα επέβαιναν δύο άνδρες, ο πολεμιστής και ο ηνίοχος. Στην πρώτη περίοδο ο «Επέτης», ο πολεμιστής του άρματος, έφερε βαρύτατη πανοπλία, κράνος, μακρύ δόρυ (έγχος) και σπαθί. Οι ηνίοχοι μπορούσαν να φέρουν επίσης οπλισμό, άσχετα με το αν ήταν σε θέση να τον χρησιμοποιήσουν. Έφεραν κράνος και χοντρό μάλλινο χιτώνα, ο οποίος τους παρείχε στοιχειώδη προστασία από τα εχθρικά βλήματα. Ο πολεμιστής δεν έφερε ασπίδα. Η πανοπλία του ήταν τόσο ισχυρή και του παρείχε σχεδόν πλήρη προστασία, ώστε να καθιστά τη χρήση της ασπίδας περιττή.